เทียม เศิกศิริ (ดาว บ้านดอน) (ขับร้องเพลงลูกทุ่ง)

นายเทียม เศิกศิริหรือ ดาวบ้านดอน เกิดที่บ้าน บ้านดอนมะยาง ตำบลตลาดทอง อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร มีพี่น้องทั้งหมด 7 โดยเป็นคนที่ 6 ของครอบครัว เกิดวันศุกร์ พุทธศักราช 2493 จบการศึกษา ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 จากโรงเรียนบ้านดอนมะยางจากนั้นก็มาช่วยครอบครัวทำไร่นา แต่เมื่อมีเวลาว่างชอบที่จะมาทำหน้าที่เด็กวัดบ้านดอนมะยาง ที่อยู่แถวบ้านเนื่องจากโปรดปรานการได้ขึ้นมาร้องเพลงลูกทุ่งบนหอระฆังของวัด เมื่ออายุ 12 ปีได้บวชเป็นสามเณรที่วัดนี้ และสอบได้เปรียญธรรมชั้นตรี ระหว่างนั้นเขายังคงชื่นชอบการร้องเพลงอยู่ แต่ไม่สามารถร้องได้เพราะผิดศิลเพื่อหาทางเขาตัดสินใจสมัครเรียนการเทศน์มหาชาติกับพ่อครูปลัดบุญมี (ไม่ทราบนามสกุล) บ้านขี้เหล็ก ก่อนจะไปเรียนเพิ่มเติมกับอาจารย์ตา (ไม่ทราบนามสกุล) บ้านนาดีน้อย เขาฝึกเรื่องนี้อยู่ 2ปี จนชำชอง และกลายเป็นสามเณรเสียงดี ที่ตระเวนเทศน์ในหลายพื้นที่จนผู้คนเรียกว่าเณรบ้านดอน โดยใช้ระยะเวลาบวช 8 พรรษาด้วยพรสวรรค์ในน้ำเสียงที่มีความไพเราะและมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นและมีความสนใจชื่นชอบในการเป็นนักร้อง จึงได้ลาสิกขาบทไปประกวดร้องเพลงหลายเวที และทุกเวทีก็ได้รับรางวัลชนะเลิศมาโดยตลอด

ด้วยแรงบันดาลใจที่ต้องการอัดแผ่นเสียงอย่างศิลปินที่มีชื่อเสียง จึงทดลองแต่งเพลงด้วยตนเอง โดยไปประกอบอาชีพทำสวนปอเพื่อหารายได้ ซื่อหนังสือเพลงมาศึกษาแนวการแต่งเพลงและได้แต่งบทเพลงแรกคือ “ หนุ่มยโสธร” หลังจากนั้นจึงไปบันทึกเสียงแล้วนำออกมาเผยแพร่สถานีวิทยุต่างๆ ที่จังหวัดร้อยเอ็ดก็เป็นที่ชื้นชอบของนักร้องเพลงที่จังหวัดร้อยเอ็ด จนเพลงติดอันดับ1 ของร้อยเอ็ดอยู่หลายสัปดาห์ ทำให้ในที่สุด เทพบุตร สติรอดชมพู เจ้าของวงดนตรีและคณะหมอลำชื่อดังของภาคอีสาน ต้องรุดมาเอาตัวดาว บ้านดอนไปร่วมงานด้าย โดยส่งเข้าไปประจำคณะหมอลำเพชรสยาม ดาว บ้านดอน ในฐานนักร้องอย่างเต็มภาคภูมิออกแสดงครั้งแรกที่สุรินทร์ การเดินสาย ทำให้เพลงหนุ่มยโสธรของโด่งดังมาขึ้น เขาจึงได้แต่งเพลงเพิ่มอีกหลายเพลง ซึ่งได้รับความนิยมอย่างมาก เทพบุตร สติรอดชมพู จึงตั้งวงดนตรีดาวบ้านดอนให้เขาจากนั้นในปี 2516 ดาว บ้านดอน ก็มาโด่งดังอย่างสุดๆ จากเพลงลำเพลินเจริญใจ เพลงนี้ทำให้งานเพลงเก่าๆของ และการแสดงหน้าเวทีได้รับความนิยมตามไปด้วยดาว บ้านดอน มีผลงานออกมาหลายชุด ผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้กับเขา คือ “ คนขี่หลังควาย” ได้รับรางวัลเสาอากาศทองพระราชทานปี 2519 และได้รางวัลเพลงเดียวกันจากโครงการ กึ่งศตวรรษเพลงลูกทุ่งไทยครั้งที่ 2 ปี 2534 อัน เป็นบทเพลงที่ประพันธ์ด้วยตัวเอง จึงเป็นผู้มีความสามารถทั้งขับร้องและประพันธ์

นายเทียม เศิกศิริ จึงได้รับการเชิดชูเกียรติเป็นศิลปินมรดกอีสาน สาขาศิลปะการแสดง (ขับร้องเพลงลูกทุ่ง) ประจำปีพุทธศักราช 2550 จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น