วัดพระธาตุบังพวน
ประวัติความเป็นมา
วัดพระธาตุบังพวน สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๒๐๐ ตามตำนานกล่าวไว้ว่าเมื่อประมาณสองพันปีเศษ พระอรหันต์เข้ามาเผยแพร่พระพุทธศาสนาในประเทศไทย ได้นำพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าส่วนที่เป็นหัวเหน่ามาด้วย พระยาจันทรบุรีประสิทธิ์ สักกเทวะ เมืองเวียงจันทร์ราบเรื่องจึงมาสักการะ และสร้างเจดีย์ขึ้นบรรจุพระธาตุเรียกกันว่าพระธาตุบังพวน สมัยต่อมาพระไชยเชษฐาธิราชกษัตริย์แห่งล้านช้าง ได้มาบูรณะเจดีย์และสร้างวัดขึ้น หลังจากนั้นมีการสร้าง และพัฒนาวัดจนถึงปัจจุบัน ได้รับพระราชทานวิสงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. ๒๒๑๐ เขตวิสุงคามสีมา กว้าง ๔.๒๐ เมตร ยาว ๑๒.๖๐ เมตร การบริหารและการปกครอง มีเจ้าอาวาสเท่าที่ทราบนาม คือ พระครูเจติยานุรักษ์ การศึกษามีโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกธรรม เปิดสอน พ.ศ. ๒๔๙๙ นอกจากนี้มีพิพิธภัณฑ์ของวัตถุโบราณ ศาลาอ่านหนังสือพิมพ์ และหอกระจายข่าว
ที่ตั้ง
วัดพระธาตุบังพวน ตั้งอยู่เลขที่ ๑๗๒ บ้านพระธาตุบังพวน หมู่ที่ ๓ ตำบลพระธาตุบังพวน อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๑๐๒ ไร่
๒ งาน โฉนดเลขที่ ๑๑๕๒๙, ๑๑๖๐๖ และ ๑๔๔๒๕ อาณาเขต ทิศเหนือ จดทุ่งนา ทิศใต้ จดถนนสาธารณสุข ทิศตะวันออก จดห้วยบังพวน ทิศตะวันตก จดหมู่บ้าน อาคารเสนาสนะประกอบด้วยอุโบสถโบราณ ศาลาการเปรียญ สร้าง พ.ศ. ๒๔๙๙ หอสวดมนต์ สร้าง พ.ศ. ๒๕๐๐ กุฏิสงฆ์ จำนวน ๒ หลัง เป็นตึกคอนกรีตเสริมเหล็ก ๒ ชั้น ปูชนียวัตถุมีพระธาตุบังพวนบรรจุอัฐิองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า พระปรางค์ ๓ องค์ เจดีย์เล็ก ๗ องค์ พระพุทธรูปพระประธานใหญ่ และพระนาคปรกขนาดใหญ่
อาคารเสนาสนะ
ภาพกว้างมุมหนึ่งของวัด
ภาพด้านหลัง และ ด้านข้างของสิม มีการสร้างหลังคาครอบบริเวณสิมเก่า
ภายในสิม เหลือเพียงโครงสร้างของเสา ผนัง และพระประธาน ภายในจัดเป็นพิพิธภัณฑ์รวมโบราณวัตถุต่างๆ ผสมกัน
พระประธานองค์เก่าปั้นด้วยปูน
พระประธานองค์เก่าปั้นด้วยปูน
พระพุทธรูปที่อยู่ในช่องเจดีย์ต่างๆ ที่อยู่รายรอบวัด
สระน้ำพญานาค
พระธาตุบังพวน
คำว่า บังพวน อาจมีความหมายเดียวกับคำว่า บังคน หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า ขี้โพ้น ที่แปลว่า กระเพาะอาหาร ตามความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องพระธาตุ อันเป็นที่บรรจุพระบังคนหนักของพระพุทธเจ้า