วัดกลางมิ่งเมือง

ประวัติความเป็นมา

วัดกลางมิ่งเมือง  ตั้งเมื่อ พ.ศ.๒๐๘๔ เดิมชื่อวัดกลาง  เนื่องจากตั้งอยู่ใจกลางเมืองร้อยเอ็ดสันนิษฐานว่าวัดสร้างมาตั้งแต่เมืองร้อยเอ็ดอยู่ในการปกครองของขอม  ในสมัยของนายวิญญู  อังคณารักษ์เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดร้อยเอ็ดได้ขอพระราชทานยกวัดราษฎร์ขึ้นเป็นพระอารามหลวงชั้นตรี  ชนิดสามัญ  ตั้งแต่วันที่ ๒๖ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๐๘ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา  เมื่อ พ.ศ.๒๐๙๐  เขตวิสุงคามสีมา กว้าง ๒๐ เมตร ยาว ๔๐ เมตร การศึกษามีโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกธรรมและบาลี  เปิดสอนเมื่อ พ.ศ.๒๔๑๓ และโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญ  ฝึกสอนเมื่อ พ.ศ.๒๕๑๔

ที่ตั้ง

เลขที่ ๔๒๙ ตำบลในเมือง อำเภอเมืองร้อยเอ็ด จังหวัดร้อยเอ็ด  สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย  ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๘ ไร่ ๑ งาน ๔๘ ตารางวา  อาณาเขตทิศเหนือ  จดถนนสุขบูรพา  ทิศใต้ จดถนนผดุงพานิช  ทิศตะวันออก  จดถนนเจริญพานิช  ทิศตะวันตก  จดถนนดำรงราษฎร์วิถี

อาคารเสนาสนะ

ประกอบด้วยอุโบสถ  กว้าง ๑๒.๕๐ เมตร ยาว ๒๐ เมตร  สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๐๙๐
ศาลาการเปรียญ  กว้าง ๑๕ เมตร ยาว ๒๗ เมตร  เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก  สร้างเมื่อ  พ.ศ. ๒๕๑๑
กุฏิสงฆ์จำนวน ๙ หลัง  เป็นอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้ ๒หลัง และตึก ๗หลัง
และวิหารกว้าง ๖เมตร ยาว ๓๕ เมตร  สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๖ เป็นอาคารคอนกรีต  ปูชนียวัตถุมีพระประธานในอุโบสถมีนามว่า  พระพุทธมิ่งเมือง

การบริหารและการปกครองมีเจ้าอาวาสเท่าที่ทราบนามคือ

รูปที่ ๑ พระครูหลักคำ (วา)
รูปที่ ๒ พระครูหลักคำ สุทธวงศา
รูปที่ ๓ พระครูเพ็ง
รูปที่ ๔ พระครูตา  พ.ศ. ๒๔๔๖-๒๔๕๕
รูปที่ ๕ พระครูเพ็ญธรรมคุณ  พ.ศ.๒๔๕๖-๒๔๙๐
รูปที่ ๖ พระสุนธรธรรมประพุทธ  ตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๙๐