ดวง วังสาลุน (ประพันธ์กลอนลำ)

นายดวง วังสาลุน เกิดเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม พุทธศักราช 2493 ที่จังหวัดอุบลราชธานี มีความสนใจในศิลปะการแสดงพื้นบ้านมาตั้งแต่เป็นเด็ก พอเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ได้เริ่มฝึกร้องลำ จากนั้นจึงหันเหชีวิตมาเป็นหมอลำหลังจากไม่มีโอกาสได้เข้าศึกษาต่อ ได้เริ่มแสดงเป็นตัวประกอบตามคณะหมอลำ วงดนตรีต่างๆนั้น ได้เกิดปัญหาขึ้นคือไม่มีกลอนลำเป็นของนเอง จึงได้คิดเขียนกลอนลำขึ้น เพื่อใช้ในการแสดง นานเข้ามีความชำนาญมากขึ้น จึงหันเหชีวิตมาเป็นผู้ประพันธ์กลอนลำในที่สุด นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นายดวงก็ยึดเอาการประพันธ์กลอนลำเป็นอาชีพแม้ว่าบางครั้งก็เกิดความท้อแท้ จากอุปสรรคปัญหานานัปการ แต่ด้วยใจรักจึงไม่ย่อท้อ ยังคงประพันธ์กลอนลำเรื่อยมา

ในช่วงแรกๆยังไม่ประสบความสำเร็จมากนัก เพราะยุคสมัยนั้นวงการหมอลำยังไม่เฟื่องฟู ต่อมาลาวปีพุทธศักราช 2541 ได้รับเชิญให้ไปอยู่ในคณะหมอลำที่มีชื่อเสียงในจังหวัดอุบลราชธานีชื่อคณะ อุบลพัฒนา มี อังคณา คุณไชย สไบแพร บัวสด และป.ฉลาดน้อย ส่งเสริม ร่วมคณะอยู่ด้วย ภายใต้การนำของหมอลำอำพร สง่าจิตร เป็นหัวหน้าคณะ และได้มอบหมายให้นายดวงวังสาลุน ประพันธ์กลอนลำ และจัดฉากประกอบในเรื่อง “นางนกกระยางขาว” เพื่อเข้าประกวดหมอลำในปีนั้น จนได้รับรางวัลชนะเลิศ จากกรมประชาสัมพันธ์ หลังจากนั้นได้มีผลงานเป็นที่ประจักษ์เรื่อยมาเป็นลำดับ ถึงขั้นมีบริษัทจากส่วนกลางมาติดต่อให้ไปอันแผ่นเสียงเป็นจำนวนมาก

กลอนลำที่นายดวง วังสาลุน ประพันธ์ขึ้นนั้นมีอยู่หลากหลายประเภท ประกอบด้วย ประเภทลำเรื่อง ลำล่อง ลำเพลินลำภูไท ลำกล่อมลูก เป็นต้น ผลงานของท่านได้ถูกนำไปถ่ายทอดโดยศิลปินจำนวนมาก ส่วนหนึ่งได้สร้างชื่อเสียงให้กับศิลปินหมอลำเรื่อง ป.ฉลาดน้อย ส่งเสริม (ศิลปินแห่งชาติ) รวมถึง อังคนางค์ คุณไชย และอีกหลายท่านด้วยความมุ่งมั่น ทุ่มเท ในการสร้างสรรค์ผลงานออกมาอย่างต่อเนื่องยาวนาน กอปรกับคุณค่าในบทประพันธ์กลอนลำที่ทรงคุณค่าที่ได้มอบไว้ให้เป็น “มูนมัง” มรดก สู่บรรพชนชาวอีสาน

นายดวง วังสาลุน จึงได้รับการเชิดชูเกียรติเป็นศิลปินมรดกอีสาน สาขาวรรณศิลป์ (ประพันธ์กลอนลำ) ประจำปีพุทธศักราช 2550 จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น