คำพูน บุญทวี (สาขาวรรณศิลป์ นวนิยาย-สารคดี)

คำพูน บุญทวี เป็นนักเขียนที่มีผลงานต่อเนื่องมาเป็นเวลากว่า ๓๐ ปี มีทั้งที่เป็นเรื่องสั้น นวนิยาย สาระบันเทิง และสารคดีเป็นนักเขียนที่เขียนจากประสบการณ์จริงของตนเอง พลิกผันจากวิกฤตในครอบครัว เครียดจากฐานะความยากจน ทำตัวเกเรเที่ยวเตร่เมาเหล้ายิ่งทำให้ครอบครัวเลวร้ายยิ่งขึ้น เมื่อตั้งสติได้ จึงหักดิบหยุดเที่ยวเตร่หยุดดื่มเหล้าเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือ จนเกิดแรงบันดาลใจอยากเป็นนักเขียน สามารถพลิกวิกฤตเป็นโอกาสได้จากการอ่านโดยแท้ มีผลงานออกมาอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเป็นนักเขียนประจำในนิตยสารฟ้าเมืองไทย และยึดอาชีพนักเขียนอิสระมาตั้งแต่ ปีพุทธศักราช ๒๕๑๕ เป็นต้นมา

ผลงานของ คำพูน บุญทวี มีคุณค่าทางวรรณศิลป์ ให้ความบันเทิง ความเร้าใจ ชวนติดตาม ทั้งเรื่องสั้น และนวนิยาย มีความโดดเด่น เพราะเป็นงานสร้างสรรค์เพื่อจรรโลงสังคม เป็นสื่อทางปัญญาในกระบวนการเรียนรู้รากเหง้าทางสังคม และการถ่ายทอดข้อมูลความรู้ต่าง ๆ จากรุ่นหนึ่งไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง มีคุณูปการต่อประวัติวรรณกรรมไทยสมัยใหม่ และได้รับความสนใจจากนักวิชาการทั้งในและต่างประเทศ

ในช่วงบั้นปลายแห่งชีวิต หลังจาก นางประพิศ ณ พัทลุงภรรยาคนแรกได้เสียชีวิต คุณลุงคำพูน บุญทวี จึงได้ใช้ชีวิตคู่กับคุณลันนา เจริญสิทธิชัย หรือ “กิมหลั่น” เจ้าของสาระนิยาย “เจ๊กบ้านนอก” พร้อมกับการก่อตั้งสำนักพิมพ์โป๊ยเซียน บ้านบางบัวทองนนทบุรี จนถึงช่วงสุดท้ายแห่งชีวิตคุณลุงคำพูน บุญทวี ได้สิ้นลมหายใจลงอย่างสงบเมื่อวันที่ ๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๖ สิริอายุรวม ๗๕ ปี

ด้วยเอกลักษณ์ทางงานเขียนที่โดดเด่น แตกต่างจากนักเขียนคนอื่น ๆ คือเป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องราวต่าง ๆ จากประสบการณ์จริงของตน ซึ่งนอกจากจะให้ความบันเทิงแก่ผู้อ่านแล้ว ยังถือว่าเป็นเอกสารที่บันทึกเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์อีสานทุก ๆ ด้าน ในยุคสมัยหนึ่งอย่างชัดเจน อีกทั้งการศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม การอ่านหนังสือ การเดินทางพบปะผู้คน การเป็นนักสังเกตที่ดี พัฒนาตนเองจนผู้อื่นยอมรับว่าเป็น “ปราชญ์ชาวบ้าน” และ “ปราชญ์อีสาน” คำพูน บุญทวี จึงสมควรได้รับการเชิดชูเกียรติยกย่องเป็นศิลปินมรดกอีสานผู้เป็นอมตะ รางวัลอมรศิลปินมรดกอีสาน สาขาวรรณศิลป์(นวนิยาย-สารคดี) ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๕๗ จากมหาวิทยาลัยขอนแก่นเพื่อเป็นเกียรติประวัติสืบไป